Kerst 2011. In plaats van mezelf met familie en vrienden onder de kerstboom te verschansen had ik dit jaar dienst. En wel op kerstdag, naar het schijnt de meest erge dienst ooit. In Zuid-Afrika betekent kerst niet zozeer veel eten, maar vooral veel drinken! Jan en alleman, jong en oud (en als ik zeg jong betekent dat 10 jaar en ouder), begint ’s ochtends vroeg met het tot zich nemen van welke alcoholische drank dan ook, om vervolgens ofwel half in coma ter aarde te storten ofwel een vijandige vorm van menslievendheid aan te nemen en elkaar massaal neer te gaan steken. Dus. Weken van tevoren was ik al gewaarschuwd door de zusters ‘Doc! You’re on call for christmas?! You won’t sleep!!!’ Ik was dus op het ergste voorbereid. Gelukkig stond er een goed team van verplegend personeel aan mijn zijde, die zowaar overdag alle steekwonden zelf afgehandeld hebben. Alleen een arm die er bijna volledig afgehakt was moest ik even komen bekijken. Overdag was er ook nog eens alle tijd om een massieve braai te houden met alle nurses, een heleboel VLEES en dan ook alleen maar VLEES. Geheel in stijl kwam iedereen met zijn of haar tupperware bakje aanzetten om die eerst nokvol te laden met kip, worst, koe en varken, zodat ze de rest van de dag lekker door konden eten, tussen het steekwonden hechten door.
Toen ik rond een uur of 7 ’s avonds werd gebeld om de half eraf gehakte arm te bekijken, betekende dat ook meteen het einde van mijn filmmarathon op de bank. Vanaf dat moment stroomden de steekwonden binnen, een blik in de gang zag er bijna uit als in een horrorfilm: rijen bloedende en kreunende mensen, de meesten straalbezopen, met het bloed gietend uit wonden op meest hoofd en romp. Jullie zullen denken dat ik wellicht wat overdrijf, maar nee, er lagen serieus overal plassen bloed. Samen met twee nachtzusters heb ik zo’n 20 steekwonden aan 1 stuk door staan hechten, en gelukkig viel het allemaal relatief mee. Niemand is doodgebloed. Om een uurtje of 12 was het wel weer afgelopen, wonder boven wonder, en heb ik de rest van de nacht heerlijk over de kerstman kunnen dromen.
Tweede kerstdag was ik vrij, en moest het er dus maar van komen: lekker braaien met de family! Uiteraard komen er dan altijd zo’n 20 man meer opdagen dan waar je op rekent, want ‘family’ is hier een breed begrip. Neven en nichten en ooms en tantes iedereen is welkom. Het vlees schroeide lekker en de drank vloeide rijkelijk, en gelukkig voor mij maar vooral mijn patiënten had de Zuid-Afrikaanse overheid besloten dat 27 december ook een vrije dag was…
Jeetje Manuela wat maak je allemaal mee, stoer hoor! Geniet ervan, leuk om te lezen! Liefs Mijke B (R’dam)
manu, wat een verhaal weer zeg! Ik was al onder de indruk van die jongetjes de vorige keer, maar dit klinkt ook heftig. was oud en nieuw ook zo’n zuipfeest? Je kan nu vast heel goed hechten nu??
kus sjoukje
Oooooh Manu,
Waar is Transkei zonder jou?? Dit soort verhalen ga ik aan iedereen doorvertellen, om te laten blijken hoe ‘cool’ je het hebt daar.. Hier wordt het ook weer cool hoor! Ik ben al aant aftellen:) xxxxx ook voor silas